jueves, 8 de noviembre de 2012

PRETO DO LUTO

                                            Pola noite escapúliense as puntadas
                                               do ganduxado e prolixo dobra
                                          al apuro da música que na radio trila.

                                            O baile istá tan lonxe deste cuarto.

                                          Un pasado inmóbil comolo manequín
                                             vai afiando de negro a comparsa.

                                           O río, aínda istará máis fondo cando
                                 atravesada por trescentos sesenta e tres alfinetes
                                                           arrebólese nel.


                               












Por la noche se esconden las puntadas
del hilvanado y prolijo dobladillo
 al apuro de la música que en la radio trina.

El baile está tan lejos de ese cuarto.

Un pasado inmóvil como el maniquí
sigue hilando de negro la comparsa.

El río, estará más hondo todavía
cuando atravesada por trescientos sesenta y tres alfileres
a él se arroje.
 

No hay comentarios:

Publicar un comentario