domingo, 1 de marzo de 2015

UNHA VOZ GALEGA


CELSO EMILIO FERREIRO





MONÓLOGO DO VELLO TRABALLADOR



agora tomo o sol. Pero até agora
traballéi cincoenta anos sin sosego.
Comín o pan suando día a día
nun labourar arreo.
Gastéi o tempo co xornal dos sábados,
pasóu a primavera, veu o inverno.
Dinlle ao patrón a frol do meu esforzo
i a miña mocedade. Nada teño.
O patrón está rico á miña conta,
eu, á súa, estóu vello.
Ben pensado o patrón todo mo debe.
Eu non lle debo
nin xiquera iste sol que agora tomo.

Mentras o tomo, espero.






MONÓLOGO DEL VIEJO TRABAJADOR


Ahora tomo el sol. Pero hasta ahora
trabajé cincuenta años sin sosiego.
Comí el pan sudando día a día
en un trabajar continuo.
Gasté el tiempo con el jornal de los sábados,
pasó la primavera, vino el invierno.
Le di al patrón la flor de mi esfuerzo
y mi juventud. Nada tengo.
El patrón está rico a mi cuenta,
yo, a la suya, estoy viejo.
Bien pensado el patrón todo me lo debe.
Yo no le debo
ni siquiera este sol que ahora tomo.

Mientras lo tomo, espero.



***



ANTOLOGÍA EDICIÓN DE ANTONIO GARCÍA TEIXEIRO
XERAIS
BIBLIOTECA DAS LETRAS GALEGAS



POEMAS A MORAIMA 








                                                           

Moraima: diario de a bordo



Xaneiro 1972, II

Cando quero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando semento a espranza.
Digo Moraima
e ponse azul a alba.

Cando quero soñar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a noite é pechada.
Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.

Cando quero chorar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a anguria me abafa.
Digo Moraima
e ponse a mar en calma.

Cando quero surrir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a mañá é crara.
Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.

Cando quero morrer
non digo nada.
E mátame o silencio
de non decir Moraima.



ONDE O MUNDO SE CHAMA CELANOVA (1975)






Moraima: diario de a bordo


Enero 1972, II

Cuando quiero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cuando siembro la esperanza.
Digo Moraima
y se pone azul el alba.

Cuando quiero soñar
digo Moraima.
Digo Moraima
cuando la noche es cerrada.
Digo Moraima
y la luz se pone en marcha.

Cuando quiero llorar
digo Moraima.
Digo Moraima
cuando la angustia me asfixia.
Digo Moraima
y el mar se pone en calma.

Cuando quiero sonreír
digo Moraima.
Digo Moraima
cuando la mañana es clara.
Digo Moraima
y la tarde se pone mansa.

Cuando quiero morir
no digo nada.
Y me mata el silencio
de no decir Moraima


                                                                        

No hay comentarios:

Publicar un comentario