sábado, 14 de junio de 2014

POÉTICA GALEGA



LAMA






-Por cornixas -dixeches un día-,
con ollos pechados imos ir.


A cegas,
 marchei detrás da tua voz de auga,
tentando coa punteira do pe
o seguinte banzo,
a greta aberta,
o baleiro latexo da nada.


E caín de mín,
extraviada, 
cando a tua voz
foi facendose lama.



LODO


-Por cornisas - dijiste un día-,
con ojos vendados iremos.


A ciegas,
 caminé detrás de tu voz de agua,
tanteando con la punta del pie
el próximo escalón,
la grieta abierta,
el vacío latido de la nada.

Y caí de mí,
perdida, 
cuando tu voz
fue volviéndose lodo.




 LUZ DA RAIZAME
Poética galega (2014)
M.R.-C.

No hay comentarios:

Publicar un comentario