martes, 11 de junio de 2019

POÉTICA GALEGA


  
Imagen relacionada



Pobriño afiador



Vai andando lixeiro trala roda e o esmeril.
seu rechonchío pola corredoira.
Leva nas costas o paraguas onte mendado.

Na praza ista mañán
polo paraguas e mais polo que faga
daranme bós cartiños.
E mercaré entón ao meu neno unha manzán,
unha manzán bermella
e tamén unha estreliña de cartón.
Volas chevar apertadas no peito.



E imaxina, pobriño, os ollos do rapaz
espallados de brillo.


Non sabe aínda,
que mortiño de fame,
o filliño bota derradeiros suspiros.



***


  Pobrecito afilador

 Marcha ligero tras la rueda y el esmeril
su silbido por las corredoras.
Lleva a la espalda el paraguas que ayer remendó.

En la plaza esta mañana
por el paraguas y por lo que trabaje
me darán buenos billetes.
Y compraré entonces a mi nenito una manzana,
una manzana colorada
y también una estrellita de cartón.
Las voy a llevar abrazadas en el pecho.

E imagina, pobriño, 
los ojos del chico esparcidos de brillo.

No sabe todavía,
que muertito de hambre,
el hijito echa los últimos suspiros.




M.R.-C.
POÉTICA GALEGA                                                     

No hay comentarios:

Publicar un comentario