Milagre que atóupanos no camiño. Sortilexio que veñe él a xunta de nos, sen imaxinar tal sorte, celeste maxia, e o cruceiro. O mellor, os cruzeiros que atóupanos polo camiño galego, como santa compaña, como bendicións do Apóstol, como agarimo da Virxen. Que isas mesmas formas teñen.
Imos de saber que istas pedras traballadas son esculturas feitas para apoio do peregrinar. Non soamente no camiñar santiagués en busca de paz, -que iso e chegar e bicar-lo Santo - sino en tódolas nosas andainas, que moitas son e de mar rixo.
Chegar ao cruceiro non teñe peaxe, e tan ceibe como o vento, que recende incenso. [...]
Dereitos Reservados. M.R.-C.
Imos de saber que istas pedras traballadas son esculturas feitas para apoio do peregrinar. Non soamente no camiñar santiagués en busca de paz, -que iso e chegar e bicar-lo Santo - sino en tódolas nosas andainas, que moitas son e de mar rixo.
Chegar ao cruceiro non teñe peaxe, e tan ceibe como o vento, que recende incenso. [...]
Dereitos Reservados. M.R.-C.
No hay comentarios:
Publicar un comentario