miércoles, 2 de noviembre de 2016

POETAS GALLEGOS CONTEMPORÁNEOS



RAFA VILLAR*



Porto da Coruña, ano mil novecentos e poucos

eu quería que meu bisavó fose pirata barbazul
pero el sobe a aquel barco, cos seus primeiros zapatos de 18 anos,
sen máis terra que a das súas unllas labregas

América era o seu horizonte de escuma
e meu bisavó di un adeus sen apenas dirección
con bágoas sequísimas e un silencio gris
até chegar á Arxentina

meu bisavó nunca me falou de Bos Aires

eu quería que meu bisavó cantase polas avenidas
tangos saudosos
na lembranza dun país que se cadra era un destino,
ou un amor,
pero meu bisavó só coñeceu
a cidade raulgonzaleztuñón e tabernaria
un porto que era unha illa esquecida
e homes tatuados
nas sombras nocturnas dos arrabaldos

meu bisavó volveu cun bandaneón baixo do brazo
e cicatrices como lascas de memoria e soidade

meu bisavó baixa daqueloutro barco,
enfermo de atlántico,
tusindo un tempo que se esfuma na súa fame lenta

eu quería que meu bisavó fose indiano
de chaleco, levita, chapeu e reloxo no peto
pero meu bisavó traballaba día e noite
para facer un enorme banco de carpinteiro
e entre garlochas, martelos, puntas, serras, táboas...
consumía a súa vida e fabricaba esquecementos

meu bisavó nunca me falou de Bos Aires

poucos días antes de morrer
meu bisavó apenas nos recoñecía
e só falaba de xente enterrada na chuvia da memoria
e dunha terra, alén do mar,
que aínda debía gardar a súa suor
e mais a súa mocidade

***


Puerto de A Coruña, año mil novecientos y poco

yo quería que mi bisabuelo fuera pirata barbazul
pero él se sube a aquel barco, con sus primeros zapatos de 18 años,
sin más tierra que la de sus uñas campesinas

América era su horizonte de espuma
y mi bisabuelo dice un adiós sin apenas dirección
con lágrimas sequísimas y un silencio gris
hasta llegar a Argentina

mi bisabuelo nunca me habló de Buenos Aires

yo quería que mi bisabuelo cantara por las avenidas
tangos meláncolicos
en el recuerdo de un país que tal vez era un destino,
o un amor,
pero mi bisabuelo sólo conoció
la ciudad raulgonzaleztuñón y tabernaria
un puerto que era una isla olvidada
y hombres tatuados
en las sombras nocturnas de los arrabales

mi bisabuelo volvió con un bandaneón debajo del brazo
y cicatrices como esquirlas de memoria y soledad

mi bisabuelo se baja de aquel otro barco,
enfermo de atlántico,
tosiendo un tiempo que se difumina en su hambre lenta

yo quería que mi bisabuelo fuera indiano
de chaleco, levita, sombrero y reloj de bolsillo
pero mi bisabuelo trabajaba día y noche
para hacer un enorme banco de carpintero
y entre garlopas, martillos, clavos, sierras, tablas..
consumía su vida y fabricaba olvidos

mi bisabuelo nunca me habló de Buenos Aires

pocos días antes de morirse
mi bisabuelo apenas si nos reconocía
y sólo hablaba de gente enterrada en la lluvia de la memoria
y de una tierra, más allá del mar,
que aún debía guardar su sudor
y su juventud

(non recogido en libro individual)




* Rafa Villar nació en Cee-Costa da Morte, 1968.
Licenciado en filología gallego-portuguesa por la Universidad de Santiago de Compostela. Fue cofundador del Batallón Literario da Costa da Morte y del consejo editorial de la colección de poesía Letras de Cal. En la actualidad forma parte de la directiva de la Asociación de Escritores en Língua Galega (AELG). También es miembro y portavoz de la Xestora Nacional de la plataforma ciudadana "Nunca Máis".
Obra poética publicada: Liques da memoria (Caixa Galicia, 1993); o devalo do mar (edición de autor, 1994); No mesmo espacio (Edicións do Dragón, 1995); A sotavento dunha singradura (Edicións Espiral Maior, 1995); O tributo da tarde (Editorial Toxosoutos, 1997); casa ou sombra (Edicións Xerais, 1997); Illa dentro (edición en internet, 1998); ícaro (1ª ed. Edições Tema, 1999; 2ª ed. Retagarda Edicións, 2000); días de sherazade (Edicións Espiral Maior, 2000); memoria de ahab 
(inédito).


Fuente: 

Enfocarte.com - Antología de Joven Poesía Gallega

www.enfocarte.com/PoesiaGallega
Internet

No hay comentarios:

Publicar un comentario